แม่บ้านสองคนนั่งคุยกันในยามว่างตอนบ่ายแก่ๆวันหนึ่ง
แม่บ้าน 1 : สามีเธอน่ะ ไม่น่าอายุสั้นเลยนะ เขาเป็นอะไรตายหรือ
แม่บ้าน 2 : ก็ไอ้เรื่องกินอาหารยากและเจ้าอารมณ์ขึ้หงุดหงิดใจร้อนของเขานั่นแหละ
แม่บ้าน 1 : เกิดอะไรขึ้นเหรอ
แม่บ้าน 2 : ก็เขาไม่พอใจอาหารแล้วก็ลุกพรวดพราวเปิดประตูออกไปเลย
แม่บ้าน 1 : โถ...เรื่องแค่นี้ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะทำให้เขาตายได้เลย
แม่บ้าน 2 : ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่หรอก ถ้าเขาไม่ลืมไปว่าตอนนั้นเรากำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินน่ะสิ
แม่บ้าน 1 : สามีเธอน่ะ ไม่น่าอายุสั้นเลยนะ เขาเป็นอะไรตายหรือ
แม่บ้าน 2 : ก็ไอ้เรื่องกินอาหารยากและเจ้าอารมณ์ขึ้หงุดหงิดใจร้อนของเขานั่นแหละ
แม่บ้าน 1 : เกิดอะไรขึ้นเหรอ
แม่บ้าน 2 : ก็เขาไม่พอใจอาหารแล้วก็ลุกพรวดพราวเปิดประตูออกไปเลย
แม่บ้าน 1 : โถ...เรื่องแค่นี้ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะทำให้เขาตายได้เลย
แม่บ้าน 2 : ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่หรอก ถ้าเขาไม่ลืมไปว่าตอนนั้นเรากำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินน่ะสิ